Start Propedeuse jaar V&M

Start Fontys Vastgoed en makelaardij 2015:

“Be the change that you wish to see in the world.”
― Mahatma Gandhi

Mijn naam is Lennart Brouwers. Ik ben twintig jaar oud en ben woonachtig in het dorp Bergeijk. Ik heb drie broers en een tweeling zus. Mijn hobby's zijn handelen in pluimvee, reizen, zeilen en windsurfen. Omdat vanuit Het MBO duidelijk was geworden dat ik niet zo zeer door wilde in de richting HBO bouwkunde, ben ik verder gaan oriënteren naar de verschillende mogelijkheden. Ik heb hier hulp bij gezocht via een studiekeuze traject. door middel van een aantal persoonlijkheidstesten en kennistesten werd duidelijk dat ik de richting bouw op zich wel leuk vind, maar dat de technische kant mij niet zo aanspreekt. Omdat ik het leuk vind om met mensen te netwerken te handelen (iets is wat ik dagelijks doe), ben ik uiteindelijk uitgekomen op de studie die ik momenteel volg. Dit brengt me op het punt waar ik nu ben: de opstartfase van mijn nieuwe studie vastgoed en makelaardij.

Op maandag 31 augustus was het zover. De eerste schooldag op het HBO stond voor de deur! Vol verwachting en wat gezonde spanning liep ik het klaslokaal binnen waar mijn toekomstige klasgenoten zaten. Zoals dit bijna altijd het geval is, was het ook deze keer onwennig om met je nieuwe klasgenoten een soepel lopend gesprek aan te knopen. Gelukkig kwam er al snel een leraar aan die de stilte doorbrak met het programma voor de komende dag.

Als eerste kregen we de opdracht om te gaan speed-daten. In groepjes moesten we kort iets vertellen over onszelf om vervolgens naar een paar minuten door te wisselen. Dat ik niet sterk ben in namen onthouden werd hier nog maar eens bevestigd. Ik had me nog zo goed voorgenomen om extra op te letten bij het opnoemen van de namen, maar bij het tweede groepje was ik het spoor al bijster.

Na een paar keer te hebben gewisseld van groep, waarbij ik in totaal drie namen had onthouden, kwam de leerkracht met de volgende opdracht: een wandeling maken over de campus. We liepen eerst door gebouw R3 dat kort geleden totaal verbouwd is. Druk pratend met een jongen die ik net had ontmoet, probeerde we enigszins wegwijs te raken in dit gebouw. Omdat ik de naam van de jongen natuurlijk al lang weer was vergeten en inmiddels al zo vaak die vraag had gesteld, probeerde ik via een andere tactiek achter zijn naam te komen: Open vragen stellen. Ook dit had weinig effect. Gelukkig kwam de leerkracht met een bevrijdende opdracht. we moesten Projectgroepjes gaan maken van vier personen, waardoor ik kon horen hoe de jongen zich voorstelde aan de twee andere leden van het projectgroepje. De naam van de jonge bleek Dave Buitendijk te zijn, en al snel zou blijken dat dit een vaste studiegenoot zou worden van mij.

Nadat de groepen waren samengesteld zaten we braaf te wachten op de de vierde opdracht van de dag. Toen de leraar uitsprak dat het een rekentoets betrof, leek het net alsof de klas in een klap getransformeerd werd in een kippenhok. De geur van angstzweet nam toe en aan de blikken van een aantal studenten kon ik zien dat ik niet de enige was die zich lang niet met rekenvaardigheden had bezig gehouden. Gelukkig kwam de leraar met de enigszins bevrijdende woorden dat de rekentoets niet bindend was maar alleen diende ter indicatie van je niveau op dat moment, waardoor de klas weer wat tot rust kwam. Gelukkig was er nog een korte pauze tussen de bekendmaking en de toets zelf, waardoor iedereen de tijd had om even tot rust te komen en om zich mentaal voor te bereiden op wat komen ging.

Tijdens het maken van de rekentoets werden mijn vermoedens bevestigd. Ik was nooit zo’n held in rekenen geweest en het lang niet oefenen was hiervoor niet bevorderlijk.
Na enig geworstel met diverse sommen had ik er voor mijn gevoel dan toch het beste uit weten te slepen. Tot mijn opluchting was ik niet de enige die moeite had met de vragen.

Eenmaal buiten de deuren van het lokaal liepen we richting de uitgang van het gebouw, de eerste schooldag zat er immers op. Terwijl we ons een weg baanden door de menigte mensen vroeg ik aan Dave hoe het bij hem was gegaan. Ik vroeg hem of naar een paar antwoorden om te vergelijken of ik in de goede richting zat. Tot mijn grote opluchting had ook hij op de “vraag Hoeveel gram is een pond” ook het antwoord 250 ingevuld. “Dat moet wel goed zijn” dacht ik…

De volgende dagen zijn we gaan oriënteren wat voor mogelijkheden er binnen ons beroepenveld liggen. Om te beginnen kregen we een aantal gastdocenten in de klas die we vragen mochten stellen over de beroepen die zij uitoefenen. Dat er nog meer mogelijk was dan de klassieke kant van het makelaarsvak bleek al snel. Een van de opdrachten die we kregen was een bezoek plannen bij een alumni. Via onze projectleider deed zich een mogelijkheid voor tot een bezoek bij een alumni. Dave en ik besloten om deze kans met beide handen aan te pakken en hadden afgesproken om via een moderne weg (Skype) na school een aantal vragen op te stellen voor de komende ontmoeting.

De ontmoeting zelf was zeer interessant en heeft me een andere kant laten zien van de vastgoed markt die me erg aan sprak! Ik vond het erg interessant en leuk om te zien dat de verschillende aspecten die ik voor mezelf op had gesteld (Het netwerken met mensen, afwisselend bezig zijn, en de sector bouw) allemaal terugkwamen in de taakomschrijving van de alumni. De alumni waar ik het over heb is een vastgoedbeheerder in dienst van van een grote investeerder in zakelijk vastgoed. Wat me meteen opviel was dat de man een erg ontspannen houding aan nam, waardoor het interview meer een gesprek werd. Dit had als gevolg dat iedereen die bij het interview aanwezig was zich een stuk beter op zijn gemak voelde.

De voornaamste taak van deze ondernemer is het werven van potentiële nieuwe huurders door middel van het leggen van connecties met makelaars, persoonlijke contacten maar ook bijvoorbeeld internet marketing (denk hierbij aan Google/online flex-plek aanbieders). Ook is het belangrijk dat de huurders zo min mogelijk hoeven te regelen op het gebied van faciliteiten zoals bijvoorbeeld catering en onderhoud aan de panden. Dit zorgt er voor dat de huurders volledig op hun werk kunnen focussen. 
Na afloop van het interview liepen Dave en ik richting de auto druk pratend over wat we zojuist hadden gehoord.

In de dagen en weken die volgden werd duidelijk dat ik het met de inspanning uit mijn vorige opleiding niet zou redden bij deze studie. Daarom ben ik per vak gaan navragen aan de docenten wat de beste methode volgens hen was om mijzelf voor te bereiden op de tentamens. Nadat ik voor mezelf duidelijkheid had verschaft over hoe ik dit ging bereiken kwam ik tot de volgende conclusie. Ik had mezelf voorgenomen om vanaf het begin alles goed bij te houden, en per vak de gegeven opdrachten te maken. Omdat de drie hoofdvakken algemene economie, privaat recht en bedrijfskunde stuk voor stuk nieuw waren voor mij was dit zeker van belang. Met name het eerste blok was dit erg wennen. Gelukkig wierp het vele leren zijn vruchten af in de lessen, want de docent moest mij en Dave afremmen zodat de andere ook een beurt zouden krijgen! Ondanks dat het nieuwe ritme erg wennen was begon ik uiteindelijk de hoeveelheid werk te overzien en te ordenen. In de komende story's zal blijken of de geleverde inspanningen tot een goed resultaat hebben geleden….